15.12.2006 - saat 20.55

bitanem, ohh! aradın yarabbimebinlerceşükürki şimdi oh!! sesini duydum, ankaraya yeni geldik - oda dandini..heryer koli heryer bavul, torba.. ve bin yığın sensizlik.. seninle geçen dünyanın en muhteşem günleri zamanları duruyor vede hepsinin üzerinde.. boş hatırasız duvarlara asılmak üzere.. fazla fazla getirmişim hesaplayamadan bi evi bi odaya sığar sanmışım..geri kolilere koyup özdoğaya götürcem..hiç fazla eşya süs püs koymıycam buraya, asker odası yapcam kendime.. duvarlarımda hatta boş kalcak - 2-3 tane renk serpsem kafi..vakit geçirmelik göz boyamalık..sonra aşkım gelcek, kendi cennetimize yerleşcez hemen. annem yannız öğrenmişki temmuza kadar doluymuş evlendirme memurları, yani hemen randevu almak lazımmış ne saçma dimi, ve şahsen başvuruluyomuş. hani evlenmek isteyip evlenemeyebiliriz bir saçma ihtimal..pudra şaşkına döndü, evi hatırlamış gibi davransada, olmadık yerlere kıçını deviriyor, duruyo boş boş bakıyo yüzüme..3 odanın kapısını açtık şimdilik ona, azcık dolansın diye. canım benim aşkım herşeyim bugün sesin okadar iyi geldiki okadar canlı gür çıktıki, ya sıra var diye aceleden ya da gerşekten dediğin gibi alıştın, hemen dalıyorum uykuya dedin, sabah 5lerde kalkıp gece 10 da uyyomuşsun..biricik aşkım benim20 kontorun gittiğine göre her konuşmamızda yakında biter 3 kartın..işallah içerde satılıyodur, daha cep telefonunu kullanamam dedin.. ben ne anlatacağımı kendimle alakalı neden bahsedeceğimi bilemedim, ev zar yol zor derken işte gene kapandı.. ama öyle bi güç aldımki, keşke sen değil ben sana verebilsem biraz..
bitanem artık yemin ederim senin için iyi olcam aradığında hep seni düşünüyorum deliriyorum geberiyorum demiycem, özlediğimi sende biliyosundur ama ben ondan başka bişey diyemez oluyorum, sonra başlıyorum ağlamaya zaten..
sen alışmışsın işte daha da kolay geçicek bundan sonra bende işe başlarım, hem ankara aklımı dağıttı gerçekten.. güzelim evimiz hatıralarda kaldı..her köşesi ayrı kıymetli.
seni canımdan çok herşeyden çok seviyorum aşkım.