17.12.2006 - saat 12.55

bitanem, dün bütün gün evle uğraştım, odayla yani.. akşam saat 6 da bitti - sonra yemek, ve telefon bekleme seansı. herşey çok zor geliyo osman, yemek yemek, su içmek, uyumak, uyanmak.. annemlerle iyi olmak kötü olmak.. gazete okumak.. kahvaltıyı hazırlıyo babam 3 tabak koyarak yardım ediyorum anca, sucuklu yumurta yapalım diyo, boşver diyip gidiyorum.. normalde ben hazırlardım hani süpriz bide.. yaşama sevincim yok gibi, özüm kurumuş gibi, iş yerinde mesela hani bi çentikte benden olsun diyemiycek gibiyim denileni ıkına sıkıla yapacak kadarım ancak hayatta.. konuşasım yok kimseyle, görüşesim yok.. daha 5 gün oldu yada 5 gün oldu bile.. hiçmi hiç farketmiyo, yoksun işte bitanem, iyi olduğunu düşünüyorum devamlı, arayamadığın için dün üzülmüşsündür belki diye üzülüyorum sonra - yani daha güncellenemedim anlıycağın, sıvılarım katılarım daha yerleşemedi.. herşeyden ve çoğunlukla insanlardan nefret ediyorum.. pudrayı seviyorum, ona da üzülüyorum.
kokuna sarılıyım geçsin günler - ben uykudayken, nolur iyi ol herşeyim bitanecik aşkım, daha internet yok odamda, 2 dakikada bir yazamıyorum o yüzden..yarın bakalım iş yerinde fırsat bulabilecekmiyim..
hadi bakalım. bugün ararsın inşallah..