22.12.2006 - saat: 11.12

bitanem 9.50 de aramışsın napıyodum nerdeydim de duymadım, devamlı telefona bakıp dururken çalmazken çaldı sanırken nasıl duymadım nasıl kaçırdım, tuvalete gittim biara ozaman mı aradın canım bitanem, içerdeydim sonra çıktı alırken ama ordanda duyuluyo telefon, demin baktım bi telefona öylesine alışkanlıktan resmine bakıyım diye bi cevapsız gördüm 'bune allahım nolur osman olmasın' dedim bi bastım askerim2 yazıyo bitanem başladım ağlamaya, nasıl kaçırdım, canım benim aramış dün öyle dedim diye, konuşamadım anlatamadım diye canım benim hastayım dedim diye sabah hemencecik ilk fırsatta aramış da ben açmamışım...hemen koştum askerim 2 diye kayıtlı ankersörlünün telefonunu çevirdim , açan yok - diğerlerinide denedim açılmadı,,aranız vardı heralde bitti - ah osman bebeğim bitanem çok mutsuz oldum, çaldırıp çaldırıp ben açmayınca dönüp gidişini düşündüm sırayı kaybedişini, yerine dönüşünü.. beni düşünüşünü..canım aşkım neara aradın yaa, hep yanımdaydı telefon, bikaç salise uzaklaştığımdada kapılar açıktı hep duyayım diye afişleri kesiyodum biara içerde maket masasında .. bide her ilerlediğim gittiğim yere götüremiyorum bu matbaa katında, her köşesinde çekmiyo o yüzden cebimden çıkarıp makul uzaklığa bırakıp devam ediyorum bazen.. şimdi bugün böyle bittimi - sesini duysaydım aşkım nolur biimkan yaratsalar bi boşluk anlatamam neçok özledim , n ekadar ihtiyacım var sana, ..gönül hanım gelcek şimdi kapıyorum hemen - gidip yüzümü silcem