18.01.2007 - 13.42

yoğun bakımdan çıktım galiba. hala hastanedeyim o kesin. biraz daha suni çiçek.. ilaç tedavisi bitene kadar bari, yokluğunda düş kuracak kadar..
apartopar herşeyi bırakıp arkamda istanbula taşındığımda da ilk 1 ay hiç ağlamamıştım, 1 ayın sonunda sanki dün olmuş olan gibi çözülüvermiştim, eve gidipte hala orda olduğumu artık orda olduğumu anca anlamıştım.. bende ki bu idrak gecikmesi beni bile şaşırtıyor, sinir kilitlenmesi ya da başka bi şoklama metoduyla da ilgisi yok sanırım, yani durduk yerde evet gayet durupdururken, yemeye gitmiş herkesten sonra gidişimin altında ve dışında yatan anlamlarla yemeğimi kaşıklarken, sırf bu geç gidiş yüzünden asıl sıcak yemeği kaçırmış soğuk pilava talim kalmışken.. genede ohh doydum diyerek masama indim.. bilgisayara baktım öyle uzun, açık sayfalara.. internette gezdiğim giderken sakladığım sayfalara, senle bakmak istediğim sayfalara, tşört tasarım yarışması sayfası, kısa film festivali sayfası, incity aylık ankara şehir rehberi sayfası, bikaç sesden dolayı dinlemeye çekindiğim myspace sayfası, bak dergisinden linkine ulaştığım bikaç müzik ve design sayfası, arada sırada gözümle toolbardan inboxını kontrol ettiğim sanki zamanın geçişini ençok zorlaştıran gmail sayfası..sonra ağlamaya başladım ohh sular seller gibi..bi baktım burda öylece oturan benim, tepeden baktım nihayet kendime, fıstık yeşili yeni boğazlı kazağım sandığım kadar yakışmamış, bi örnek olsun diye aldığımız fıstık yeşili kilotlu çorabım görünmüyor bile, eteğimi sarıyerden almıştım.. saçlarımı sorma sabah kestim kahküllerimi, dümdüz ettim sonra kahkül değil hani alın kılı gibi oldular, ütülenmiş kafama.. arkadan yamuk bi topuzla işi kotarmaya nispeten ciddi gözükmeye çalıştım, gelgörki kimsenin yüzümü yada yeşil kazağımı gördüğü bile yok, başkanın yada gönül hanımın beni görme ihtimali olan günlerden diye 2 dakikadan fazla özenmiştim kıyafetime, neyse..oturuyorum işte böyle ben bene..babacığımın aldığı minik fırın olmasa üzerimde bide palto olurdu, busaate kadar yanınca hele karnımda doyunca çıkarıyorum paltoyu.
aklımdan kaçan tenyalar, bi gidin de sigara yakayım diyorum, hem ağlamaya iyi gelir tekrar öğrenmeden.. tekrarlamadan öğrenmeyi.. seni çok ama çok seviyorum - inşallah iyisindir.