24.12.2006 - saat: 13.39

bitanem, konuştuk 10 dakika sabah, hastasın çok hala, sesin filan daha kötü olmuş.. revir kapalıymış pazar diye, sende pişamalı kalıp tüm gün yatacakmışsın..diğer ihtimalde üniforma giyip tümgün dışarda soğukta dikilmekmiş.. allahım nasıl travmalar bunlar neden niye yaşatıyolar bunları insanlara niye bukadar pasif bırakıyolar neyi öğretiyolar ben anlayamıyorum canım aşkım hiç uzun süre düşünmemeye çalışıyorum ben , kolaya kaçıyorum belki ama bi mana bulmaya yada neyi nasıl hissedebiliyor olacağına dair bişeyleri çok düşündükçe delircek gibi oluyorum, donup kalıyorum bende olduğum yerde, neye nasıl tepkiler veriyosundur mesela en çok merak ettiğim ,yani böyle birşeyi beraber yaşasaydık senle senin yanında olsaydım seni gözlemleyebilseydim keşke.. hiçbir şey hissetme sende osman, şimdiye kadar yaşadıklarını unut orda doğmuşsun gibi davran, bana annem hayretler içinde nekadar metanetlisin diyip duruyor, hiç bukadar güçlü, olacağını sanmazdım diyor, bende kendime şaşıyorum aslında, tam olarak robot gibiyim ne bekleniyorsa onu yapıyorum, tökezleyene kadar böyle devam edicem - beta olmuşum hastalık hani çocuk hastalığı.. o geçecek sonra bidaha olucamk belki bişeyler olcak vücudumda yorgunluktan ama durmıycam hiç hatıralarda dolanmıycam çok, blog hazırlıyorum resimlere bakıyorum tabiki - evimizin resimlerine ama orası bitti - o ev kapandı burası var şimdilik diye yaşamaya çalışıyorum, pudra da çok sıkıntılı devamlı ağlıyo, devamlı... bende özlemiyomuyum çooook özlüyorum senin o en rahat pozisyon diyerek kafanı göğsüme koyup yatmaya devam ettiğin uyuduğun bordo gölgeli zamanları, televizyonu - ayaklarımla çarşafın soğuk yerini arayıp bulmaktan başka derdimin olmadığı zamanları, seni uyandırmayı - seninle uyanmayı seninle uyumayı, sensiz uyumayı herbirini hepsini ağzıma almaktan çekinerek özlüyorum..uzatmak istemiyorum ki kalkıp oraya gidip yerlere yatmayayım - deliripde yataklara düşsem değişmeyecek hiçbişey, buara sadece onnarı dondurmam lazım hatırlama işini de bisüre sonra daha sağlıklı yapabilirim, şimdi hep burad doğmuşum kadar rüyasını anımsar kadar geçiriyorum aklımdan o evi.. sen varsın sadece aklımda yaşadığımız hergüzel an hergüzel ev bizim diyip susuyorum... gelmeni bekliyorum, gelmeni bekliyorum, gelmene sayıyorum günleri..seni bir insanın bir insanı sevebileceğinden çok daha fazla çok daha başka seviyorum..
güzel güzel uyuyosundur inşallah şimdi, dinlenceksin ancak birgüncük, ilaç içmeden geçmeyecek, yarın revire gidebilsen keşke - biyolunu bulup ayırabilsen kendini istırahate.. yerleşip kalmasa ciğerlerine uzun zaman çekersin sonra bitanem o soğukta hemen bi antibiyotik yazdırabilsen kendine..yarın arasanda desem bunları bidaha, canım güzelim.. dua etcem işte okadar..